Van de voorzitter, 12 juni 2016
De meeste fietsers kozen ervoor om vrijdagochtend vroeg al naar Zuid-Limburg te vertrekken. Achteraf zeker een goede keus, ’s middag waren de beide tunnels, bij Roermond en Swalmen, urenlang afgesloten waardoor Gert, Arnold, Jan en Ton er bijna 4 uur voor nodig hadden om Gulpen te bereiken.
De vroege vogels hadden toen al lang inkopen gedaan en een paar routes verkend. Op het terras was rond 19.30 uur nog plaats genoeg voor 15 TCV-ers die zich het eten goed lieten smaken, van biefstuk tot pasta’s, allemaal voor het goede doel: energie stapelen voor de barre tocht die ons te wachten zou staan voor de zaterdag. Waarschijnlijk met dit bange vooruitzicht lag de hele ploeg net na middernacht ook al op een oor. Dat was nog een gedoe, het leek erop dat Maarten, die als early bird de kamer met een enkel -breed- bed had gekaapt, nog een slaper naast zich zou moeten dulden. Met wat passen en meten kon dit voorkomen worden waardoor ook Maarten goed kon slapen en zijn voorbereiding op de fietstocht niet in gevaar kwam.
[shashin type=”photo” id=”11168″ size=”medium” columns=”max” order=”user” position=”center”]
Zes broden, meerdere zakken kadetjes, 8 soorten vleeswaren, 14 eieren in een pan, 2 liter havermout, veel extra fruit, krentenbollen, beschuit, yoghurt, vla, hagelslag, jam en nog veel meer werd naar binnen gewerkt toen de ploeg compleet rond 8.15 uur aan tafel buiten zat. Het weer was niet bijzonder, maar het was droog en een graad of 20. Gert Boeve voorspelde regen in de middag, en wie geloofde hem…
[shashin type=”photo” id=”11231″ size=”medium” columns=”max” order=”user” position=”center”]
Voor de ATBers had Leo meerdere routes aan elkaar gelast tot een magnifieke trail door de bossen, reikend via Belgie tot de zuidelijke rand van Aachen. Een mooie tocht, zo bleek, maar wel met vier lekke banden, een unicum dat met twee patronen voor een racefietsbandje een geringe ervaring met het zo handige pompje erbij toch nog enige handkracht vergde alvorens de tocht weer kon worden vervolgd. Moe en voldaan arriveerden de ATBers na zo’n kleine 70 km en een kilometer aan hoogtemeters weer in de stal. De racers startten met negen man, meerdere geprepareerde Garmins en een blij gemoed. De geringe Garminervaring zorgde ervoor dat we in het begin een paar keer aarzelden over de route. Ook hebben we de Garmin een keer de les gelezen toen die ons over de autoweg naar Eschweiler, ten Oosten van Aachen, wilde sturen. Daar dronken we koffie om daarna de laatste 20 km voor de lunchpauze in Zweifall in te zetten.
[shashin type=”photo” id=”11173″ size=”medium” columns=”max” order=”user” position=”center”]
In hotel Zum Walde zagen we dat Wim’s oog groter was dan z’n maag, en dat op die leeftijd.. De pasta’s verdwenen als sneeuw voor de zon in de opgepookte energieverslindende hoogovens op de fiets en verder gingen we, nog zo’n 50 km te gaan. Een schitterend bosrijk gebied liep ongemerkt over van Duitsland in België, het begon te regen, eerst een beetje en daarna een beetje meer.
[shashin type=”photo” id=”11184″ size=”medium” columns=”max” order=”user” position=”center”]
Bij Montzen gaf Henk, in topvorm dit weekend, z’n fiets zo op z’n donder dat de ketting, nog maar drie weken oud, het begaf. Zonder te trappen wist hij het dorpje nog te bereiken (ra, ra) waarna hij anderhalf uur in de wachtstand kon gaan alvorens Gert hem kon bevrijden uit zijn eenzame positie in een kroegje in het verlaten natte dorpje. De andere 8 spoedden zich huiswaarts, het was koud en alles was nat. De Garmin moest wijken voor de smartphone die een kortere route in petto had naar ons huisadres, achteraf bleek die overigens 7 km langer, hoezo ‘smart’phone. Door de vele klimmetjes, het zuur in meerdere benen, het wachten op elkaar en de regen viel de groep uiteindelijk uiteen waarbij Gerrit, die onder deze omstandigheden ook nog een lekke band kreeg, de genadestoot uitdeelde. We arriveerden alsóf we boven op Alpe d’Huez aankwamen, in plukjes van een of twee, en als verzopen katten. Maar we hadden het gered, 121 km en meer dan 1300 hoogtemeters waren er overbrugd.
De Chinees in Margraten bezorgde ons (om taalkundige misverstanden te voorkomen: we moesten het wel zelf afhalen) een smakelijke avond. Met veel te veel bami (zo gaat dat eigenlijk altijd als je eten ophaalt bij de Chinees, zelfs als je er al rekening mee houdt -voor de liefhebber: dit is de wet van Hofstadter), nasi en ander Chinees voedsel werd de energievoorraad weer aangevuld.
[shashin type=”photo” id=”11182″ size=”medium” columns=”max” order=”user” position=”center”]
Groep twee had het idee opgevat om de Garmin te blijven volgen. Ook daar was een gebrek aan ervaring met de moderne technologie er debet aan dat de mannen op het verkeerde pad geraakten, letterlijk gesproken, en Aachen en omgeving nooit bereikten. Na het vaststellen van het falen (van de Garmin natuurlijk) werd een eigen fancy route bedacht door het mooie Limburg, die overigens niet meer reproduceerbaar bleek (wederom de falende Garmin). Al met al waren er toch zo’n 95 km onder de wieltjes doorgegleden. Een prestatie van formaat, met daarbij de inschatting dat zo’n 1000 hoogtemeters zijn overbrugd.
[shashin type=”photo” id=”11194″ size=”medium” columns=”max” order=”user” position=”center”]
’s Avonds vermaakten we ons buiten met diepzinnige gesprekken en muziek op verzoek. Zoals dat gaat bij heren van onze leeftijd waren daar veel ‘gouwe ouwe’-verzoeknummers bij waar bijzondere herinneringen aan verbonden leken. Ook deze avond werd rond middernacht afgesloten, er waren immers nog ambities voor de volgende ochtend.
Het regent als we weer wakker worden, en het leek erop dat dat zo zou blijven. De helft van de fietsers besloot dan ook naar huis te gaan en een handjevol ‘Die-hards’ wachtten op droog weer en de zon om nogmaals per ATB of op de racefiets de Limburgse heuvels te bedwingen. De keuze bleek achteraf de juiste. Met droog weer zijn er nog zo’n 50 kilometers gereden waarna ook zij voldaan en verzuurd (alleen in de benen) weer huiswaarts konden keren.
We kijken terug op een mooi fietsweekend, dank voor de organisatie!
Wist u dat…
– Henk overweegt een motorketting op zijn fiets te monteren
– Henk is afgevallen en nu bijna net zo zwaar is als zijn fiets
– Wim handig is met een kettingpons van Gert en er nu zelf ook zo een wil hebben
– Wim ook een hekel heeft aan vieze handjes (hoe zal dat op z’n werk zijn?)
– Gerrit 28 eieren heeft gekookt die allemaal hard waren
– Het volgens Gerrit voor wat betreft de kooktijd niet uitmaakt of je 1 of 14 eieren kookt
– Gerrit koffie zet met de Franse slag en dat ie desondanks goed smaakte
– Dat we 8 liter cola hebben overgehouden
– Dat Joop als geen ander weet hoe die eerst het bordje van een ander leeg eet
– Joop op een briefje van twee vierkantje cm de hele bestelling bij de Chinees kan schrijven
– Gerard veel oude en jonge muziek kent, maar toch ook wel weer veel oude nummers kwijt is
– Jan, ondanks fysiek ongemak, ook weer goed mee kon in de heuvels
– Gert Rorije 25 euro heeft betaald voor een kettingpons met geheime vakjes (die hij zelf overigens niet kon vinden, maar dat hoort natuurlijk bij geheime vakjes)
– Gert nog wel wat uitzoekwerk zal hebben om alle bonnetjes te verrekenen en hoofdelijk om te slaan
– Maarten al drie jaar traint om z’n Garmin onder de knie te krijgen
– Arnold als een beest tegen de heuvels oprijdt en dat hij dat doet om daarna iedereen op de foto te kunnen zetten
– Albert zijn ossenkopstuur had thuisgelaten en heeft ervaren dat er in een ATB-band meer lucht moet dan in een racefietsbandje
– Albert nu uitzoekt hoe het zit met het volume van de raceband t.o.v. de ATB-band gecombineerd met de gewenste druk bars, 2 voor de ATB en 8 voor de racefiets
– Dat Albert daar mogelijk in de jaarvergadering met een presentatie op terug komt
– Dat hij Leo waarschijnlijk goed kan gebruiken als ervaringsdeskundige
– Leo ontzettend handig is met z’n Garmin en dat daar velen nog veel van kunnen leren
– We hem kunnen vragen om een Garmin-workshop te verzorgen
– Gert Boeve helemaal geen zin had om achter de geraniums te gaan zitten
– Gert inmiddels ook al weer enige tijd ook niet meer achter de Azalea’s zit
– Jan van Bussel gewoon antwoordt ook als hij de vraag niet heeft verstaan en dat dit de ober bijna tot wanhoop dreef
– We komend jaar misschien wel naar een nieuw uitdagend heuvelgebied afreizen om onze afgetrainde lijven te kastijden
[shashin type=”albumphotos” id=”61″ size=”small” crop=”n” columns=”3″ caption=”y” order=”random” position=”center”]
Leave A Comment