Zaterdagochtend half negen. Het is stralend weer als wij (Evert van Welsum, Rob Golbach (kopman), Johnny Gerard, Gert Smallegoor, Fred Mulder, Rein Keurhorst en Guus Enghardt)
om half negen vanaf de Grote Kerk in Epe vertrekken naar Nunspeet, voor het NK tijdrijden.
om half negen vanaf de Grote Kerk in Epe vertrekken naar Nunspeet, voor het NK tijdrijden.
Wij moeten om kwart voor tien aan de start staan.
Zevenentachtig ploegen en een aantal individuele deelnemers hebben zich aangemeld voor deze tijdrit, waarvan de organisatie in handen is van Wielerclub De Volharding uit Nunspeet.
Elke minuut gaat er een groep van start en om vijf minuten over tien zijn wij aan de beurt.
De precieze afstand is onbekend. We mogen geen gebruik maken van een kilometerteller, horloge of ander apparaat waarmee de tijd opgenomen kan worden en alle telefoons worden ingepakt in Duck tape, zodat we deze ook niet kunnen gebruiken. Alleen in geval van nood mogen we een telefoon uitpakken.
Elke minuut gaat er een groep van start en om vijf minuten over tien zijn wij aan de beurt.
De precieze afstand is onbekend. We mogen geen gebruik maken van een kilometerteller, horloge of ander apparaat waarmee de tijd opgenomen kan worden en alle telefoons worden ingepakt in Duck tape, zodat we deze ook niet kunnen gebruiken. Alleen in geval van nood mogen we een telefoon uitpakken.
De routes zijn uitstekend gepijld en ook de inwendige mens wordt prima verzorgd. Rond het middaguur deelt de organisatie aan alle deelnemers lunchpakketten uit.
Tot de derde controletijd liggen we op de vierde plaats, maar dan slaat het noodlot toe.
Eén van ons krijgt een lekke band en we verliezen kostbare minuten met de reparatie.
Maar goed, ons motto is ‘samen uit, samen thuis’, dus wachten we op elkaar om de tocht samen uit te rijden. Johnny en Rob rekenen op de achterkant van een reclamepapiertje het gemiddelde uit en komen tot de conclusie dat we zeker in de prijzen gaan vallen. Terwijl de regen met bakken uit de hemel valt, hebben wij al visioenen van een ereronde op de platte wagen.En het resultaat na al die kilometers en twee keer De Knobbel beklimmen?
Tot de derde controletijd liggen we op de vierde plaats, maar dan slaat het noodlot toe.
Eén van ons krijgt een lekke band en we verliezen kostbare minuten met de reparatie.
Maar goed, ons motto is ‘samen uit, samen thuis’, dus wachten we op elkaar om de tocht samen uit te rijden. Johnny en Rob rekenen op de achterkant van een reclamepapiertje het gemiddelde uit en komen tot de conclusie dat we zeker in de prijzen gaan vallen. Terwijl de regen met bakken uit de hemel valt, hebben wij al visioenen van een ereronde op de platte wagen.En het resultaat na al die kilometers en twee keer De Knobbel beklimmen?
We staan op de 63e plaats in de eindklassering. Gemiddeld hebben we 27,1 kilometer per uur gereden, maar helaas kwamen we 10 minuten te kort. We zullen dus nog een jaartje moeten wachten op een huldiging. Wie weet, misschien op 31 augustus 2013 in Asten. We besluiten dat we volgend jaar speciaal voor deze tijdrit gaan trainen.
Al met al een geweldige fietsdag!
